Nëse jeni adhurues i Lotusi i Bardhë, me siguri tashmë e dini se ky serial Max shkon përtej skenës së tij luksoze, marrëdhënieve të tensionuara apo tonit të tij satirik. Në çdo stinë, objektet dhe, veçanërisht, librat që lexojnë personazhet Ato janë të dhëna kyçe që na ndihmojnë të kuptojmë psikologjinë e tyre, aspiratat e tyre dhe madje edhe të metat e tyre emocionale. Dhe këto libra nuk shfaqen rastësisht: janë përzgjedhur me kujdes për të përforcuar narrativën dhe sot do t'jua tregojmë me këtë turne i titujve më të rëndësishëm parë në tre sezonet e këtij seriali argëtues. Merrni shënim.
Sezoni i Parë: Hawaii, Ekzistencializmi dhe Kritika Klasore
Në atë kohë nuk i kushtonim shumë rëndësi, por në mjedisin parajsor të Havait, pjesa e parë e Lotusi i Bardhë, na prezantoheshin tashmë disa tituj goditës, sidomos nëpërmjet Olivia-s dhe Paula-s, dy studentet e universitetit që shquheshin për një detaj të pazakontë në letërsinë artistike televizive: ata lexonin gjithmonë. Dhe çfarë lexuan? Asgjë e lehtë, sigurisht.
- Nietzsche portativKy koleksion i teksteve themelore të filozofit gjerman Friedrich Nietzsche jo vetëm që i përshtatet imazhit të intelektualëve të rinj që Olivia (Sydney Sweeney) dhe Paula (Brittany O'Grady) donin të projektonin, por gjithashtu evidentonte përpjekjen e tyre për t'u rebeluar kundër botës së privilegjuar, pjesë e së cilës, në mënyrë paradoksale, ishin edhe ata.
- Gjinia në mosmarrëveshje nga Judith Butler: Një klasik i mendimit feminist bashkëkohor. Olivia e hedh këtë si një gërmim ndaj një mysafiri mashkull, duke vënë në dukje se librat e saj janë "aksesorë", megjithëse komenti ironik sugjeron se ata në fakt thonë shumë më tepër sesa duken.
- Interpretimi i ëndrrave Sigmund Freud: Psikanaliza e Frojdit mund të shërbejë këtu si një pasqyrë për tensionet themelore midis personazheve, edhe në skena të padëmshme si leximi pranë pishinës.
- Shoku i madh, nga Elena Ferrante: Lexuar nga Rachel (Alexandra Daddario), ai përfaqëson shqetësimet e brendshme të një gruaje që përpiqet të gjejë vendin e saj në botë. Romani, pjesa e parë në sagën napolitane të Ferrantes, trajton tema të tilla si miqësia femërore dhe dallimet klasore, të cilat pasqyrojnë në mënyrë të përsosur dyshimet që Rachel ndjen për martesën dhe identitetin e saj të ri.
Sezoni 2: Siçilia, marrëdhënie komplekse dhe interpretime metaforike
Kësti i dytë i Lotusi i Bardhë Është vendosur në Siçili dhe përdor libra me më shumë hollësi, por edhe me kuptim më të madh simbolik. Këtu, personazhet përdorin leximet e tyre si një mburojë, një shenjë distancimi, apo edhe si një koment vizual për gjendjen e marrëdhënieve të tyre.
- Gjithçka është e prishur nga Mark Manson: Kjo ese shfaqet në duart e Ethan (Will Sharpe), një personazh i bllokuar në një martesë të dështuar. Manson trajton se si, pavarësisht se jeton në një epokë të bollëkut, dëshpërimi është jashtëzakonisht i zakonshëm. Duket si pasqyrimi perfekt i një krize ekzistenciale tek një njeri që, pavarësisht se ka gjithçka, ndihet bosh.
- Shkretëtirë e shëndoshë Nga Valeria Luiselli: Harper (Aubrey Plaza), një grua kritike dhe cerebrale, strehohet në këtë roman që ndërthur narrativat personale dhe politike. Është një histori për migrimin, identitetin dhe konfliktet familjare.
Librat këtë sezon ndihmojnë, për shembull, t'i vënë theks të veçantë martesave të dështuara, duke theksuar kështu kontrastin midis dinamikës martesore.
Sezoni 3: Tajlanda, Introspeksioni dhe të famshëm
Sezoni i tretë, i vendosur në Koh Samui, Tajlandë, vazhdon të përdorë libra në mënyrë simbolike, edhe pse këtë herë ka një qasje më introspektive dhe personale në përputhje me dramat e brendshme të personazheve të rinj.
- Emri im është Barbra nga Barbra Streisand: Jaclyn Lemon (Leslie Bibb) lexon autobiografinë e këngëtares dhe aktores, një libër me gati një mijë faqe ku Streisand rrëfen jetën e saj, pasiguritë, dashuritë dhe karrierën e saj. Zgjedhja nënvizon se Jaclyn, një aktore e mbushur me pasiguri nën fasadën e saj të mrekullueshme, gjen ngushëllim ose frymëzim në kujtimet e një gruaje tjetër të fortë në mjedisin e tmerrshëm të Hollivudit.
- E bukur dhe e mallkuar nga F. Scott Fitzgerald: Sezoni i tretë paraqet gjithashtu Victoria Ratliff (Parker Posey) duke lexuar këtë roman për elitën e pasur amerikane të viteve 1920. Vepra portretizon dekadencën e mbështjellë me luks, një paralele e përsosur me fasadën e sofistikuar të personazheve që fsheh pasiguri, tensione dhe kaos emocional.
- Thelbësore Rumi nga Jelaluddin Rumi: Çfarë mund të themi për Chelsea-n tonë të dashur (Aimee Lou Wood) dhe obsesionin e saj me botën shpirtërore. Vetëm ajo mund ta lexonte veprën e Rumiut dhe madje të fliste për të me Saksonin, i cili nuk e kupton plotësisht magjepsjen e saj me poezinë e mistikut sufi.
Edhe në këtë sezon kemi parë se si vazhdojnë të jenë librat një mjet i fuqishëm tregimtar. Nuk janë gjithmonë të lehta për t'u identifikuar, por me kalimin e kohës, rreth serialit është zhvilluar një lloj "klubi jozyrtar i librit", në të cilin shikuesit interesohen për këto vepra dhe inkurajohen t'i lexojnë ato.
Çfarë na thonë këta libra për Lotusin e Bardhë?
Përgjatë tre stinëve, mund të identifikohet një model shumë i qartë:Librat janë një zgjatim i nënndërgjegjes së çdo personazhi. Ato nuk janë vendosur aq të thjeshta rekuizita, por si një pjesë integrale e ndërtimit të botës që rrethon mysafirët e White Lotus.
Dhe një nga virtytet më të mëdha të këtij seriali është kritika e tij delikate, por e mprehtë ndaj tij marrëdhëniet e privilegjit, klasizmit, identitetit dhe pushtetit. Librat e përforcojnë këtë kritikë duke treguar sesi personazhet sillen me mjedisin e tyre, qoftë duke përdorur leximin si një arratisje, një mburojë apo një simbol statusi. Është interesante të shihet se si Zgjedhjet nuk janë kurrë të lira: Secili prej tyre ka një funksion narrativ, duke pasqyruar një krizë (si ajo e Mansonit), duke ilustruar një kërkim për identitetin personal (si Luiselli apo Ferrante) ose duke ndërtuar paralele me mjedisin social dhe emocional ku ata jetojnë (si Fitzgerald dhe Streisand).
Mund të themi se edhe mënyra e personazheve ato ndërveprojnë me librat e tyre - të ulur në shtrat, duke injoruar partnerin e tyre, duke lexuar pranë pishinës, ndërsa të tjerët pinë kokteje - tregon shumë për atë se kush janë dhe si lidhen me ata që i rrethojnë. Edhe pse disa shikues mund të mendojnë se këto janë të thjeshta syri kulturore, e vërteta është se prodhimi i Lotusi i Bardhë kujdeset edhe për detajet më të vogla.